Szczegółowa weryfikacja kontrahenta nie zawsze konieczna

Warto zwrócić uwagę na wyroki WSA w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 2264/19, III SA/Wa 2265/19, III SA/Wa 2400/19) uchylające interpretacje potwierdzające obowiązek szczegółowej weryfikacji kontrahenta w przypadku wypłat należności poniżej 2 mln PLN, które mieszczą się w katalogu płatności podlegających podatkowi u źródła w Polsce.

Intencją ustawodawcy było wprowadzenie od 2019 r. nowego mechanizmu poboru podatku u źródła w Polsce, który zakłada, że w przypadku, gdy w roku podatkowym kwota płatności na rzecz tego samego podatnika, podlegających podatkowi u źródła przekraczałaby 2 mln PLN, to od nadwyżki ponad tę kwotę płatnik byłby zobowiązany do poboru podatku u źródła stosując stawki podstawowe wynikające z ustawy o CIT lub ustawy o PIT.

Na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 czerwca 2020 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 czerwca 2020 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 41 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, termin wejścia w życie nowego mechanizmu poboru podatku u źródła został po raz kolejny odroczony do 31 grudnia 2020 r.

Zwracamy jednak uwagę, iż powyżej wskazane rozporządzenia pozostały bez wpływu na obowiązki, które weszły w życie od 1 stycznia 2019 r. dotyczące m.in:

  • dochowania należytej staranności przy weryfikacji warunków zastosowania niższej stawki, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, oraz
  • ustalania rzeczywistego właściciela (z ang. beneficial owner) oraz weryfikacji czy prowadzi on rzeczywistą działalność w kraju swojej siedziby.

Powstała jednak wątpliwość czy obwiązek weryfikacji przez płatnika rzeczywistego właściciela oraz prowadzonej przez niego działalności ma zastosowanie do każdej płatności, czy dopiero w przypadku przekroczeniu limitu 2 mln PLN.

Organy podatkowe w interpretacjach nr 0114-KDIP2-1.4010.234.2019.2.MR, 0114-KDIP2-1.4010.231.2019.2.JC, 0111-KDIB1-2.4010.266.2019.2.BG konsekwentnie wskazywały, że płatnicy mają obowiązek badania czy odbiorca należności jest ich rzeczywistym właścicielem oraz prowadzi rzeczywista działalność gospodarczą w kraju siedziby, niezależnie od tego czy kwota dokonanych na jego rzecz wypłat przekracza limit 2 mln PLN czy też niniejszego limitu nie przekracza.

Polscy płatnicy uważali natomiast, że obowiązek szczegółowej weryfikacji kontrahenta powstaje dopiero po przekroczeniu rocznego limitu płatności 2 mln PLN, a dla wypłat poniżej 2 mln PLN  wystarczające jest posiadanie certyfikatu rezydencji kontrahenta. W konsekwencji wszystkie przywołane powyżej interpretacje zostały zaskarżone do WSA w Warszawie. Jakkolwiek uzasadnienia do orzeczeń nie zostały jeszcze opublikowane, to z sentencji wynika, że sąd uchylił zaskarżone interpretacje, tym samym przyznając rację dla stanowiska wyrażonego przez polskich płatników.

Powyższe informacje uzyskane zostały dzięki firmie Doradztwo Podatkowe WTS&SAJA .